معرفی لوله های مسی و لوله های گالوانیزه برای لوله کشی ساختمان

 از زمانی که لوله کشی برای اولین بار اختراع شد، مواد مورد استفاده برای لوله کشی عامل مهمی بوده است. در اوایل تاسیس لوله کشی در دنیای باستان، از لوله های سربی و سفالی برای انتقال آب به خانه ها و ساختمان های عمومی استفاده می شد. در اوایل قرن بیستم، زمانی که لوله کشی شروع به انتقال به خانه ها در ایالات متحده کرد، از موادی مانند چدن، تراکوتا، مس و فولاد گالوانیزه استفاده می شد. لوله کشی سربی نیز رایج بود و تا جنگ جهانی دوم ماده انتخابی برای لوله های لوله کشی بود. می توانید با مزایا و معایب لوله های pvc برای لوله کشی ساختمان آشنا شوید.

با این حال، با افزایش درک مسمومیت با سرب، محبوبیت لوله کشی سرب کاهش یافت، به ویژه برای آبی که قرار بود قابل شرب باشد. پس از جنگ جهانی دوم، لوله های پیچ گالوانیزه به عنوان ماده انتخابی برای لوله های لوله کشی داخل خانه مورد توجه قرار گرفت و چند دهه بعد، در دهه 1970، مس محبوبیت بیشتری پیدا کرد. بعداً در دهه 1970، پلی بوتیلن معرفی شد. مشخص شد که این ماده در اثر قرار گرفتن در معرض کلر در معرض خطر قرار می گیرد، هرچند، بسیاری از قوانین ساختمانی اکنون این مواد را ممنوع کرده اند.

امروزه انواع مختلفی از لوله های لوله کشی موجود است - برخی از کلاسیک های قدیمی و برخی از مواد جدیدتر ساخته شده اند. هنگام انتخاب نوع لوله هایی که در سیستم لوله کشی خانه خود استفاده کنید، مزایا و معایبی وجود دارد که باید در مورد هر یک از این مواد در نظر بگیرید. در این پست، ما در مورد برخی از گزینه های محبوب و نقاط فروش و همچنین معایب مربوط به هر یک بحث خواهیم کرد. یکپارچگی لوله کشی خانه شما می تواند نقش مهمی در کیفیت زندگی شما داشته باشد، بنابراین شما می خواهید تصمیمی آگاهانه بگیرید.

رایج ترین انواع لوله های لوله کشی

پنج ماده لوله لوله کشی وجود دارد که - یا در مورد فولاد گالوانیزه - رایج هستند: مس، فولاد گالوانیزه، پلی وینیل کلرید (PVC)، پلی وینیل کلرید کلر (CPVC) و پلی اتیلن متقاطع (PEX). در میان انواع لوله های آبرسانی به معرفی لوله های مسی و گالوانیزه می پردازیم.

1. لوله های مسی

مس یکی از سنتی ترین مواد برای لوله کشی لوله است و امروزه به عنوان یک گزینه محبوب باقی مانده است. دو نوع اصلی از لوله های مسی وجود دارد که می توانند با هم برای تجهیز یک سیستم لوله کشی کامل استفاده شوند:

مس سخت: مس سخت یا سخت در سرتاسر خانه یا ساختمان برای تامین آب استفاده می شود. این مواد را می توان به قطعات برش داد و سپس به هم لحیم کرد.

لوله مسی انعطاف‌پذیر: مس انعطاف‌پذیر یا نرم، شکل‌پذیر است و در مسیرهای کوتاه که فضا کم است و انعطاف‌پذیری لازم است، مانند گوشه‌ها یا در خط عرضه به شیر آب، استفاده می‌شود.

اندازه لوله مسی

لوله‌های مسی در اندازه‌های مختلف، با قطر، بر حسب میلی‌متر، از یک لبه بیرونی به لبه دیگر عرضه می‌شوند. محبوب‌ترین اندازه‌ها 15 میلی‌متر و 22 میلی‌متر هستند، اما می‌توانید لوله‌های 18 میلی‌متری و بسیاری از اندازه‌های بالای 22 را نیز تا 108 میلی‌متر تهیه کنید.

روش دیگر اندازه گیری لوله های مسی صلب به ضخامت آن مربوط می شود. سه درجه ضخامت برای استفاده در لوله کشی وجود دارد:

نوع M: این نوع نازک ترین مس مورد استفاده در لوله کشی است. معمولاً می توان از آن برای لوله کشی آب استفاده کرد، اما بیشتر برای لوله کشی تخلیه، زباله و هواکش (DWV) استفاده می شود. این نوع برای خطوط تامین گرم و سرد خانه به خوبی کار می کند.

نوع L: این ضخامت متوسط، نوع انتخابی برای انتقال آب آشامیدنی است. مانند نوع M، این نوع برای خطوط تامین گرم و سرد داخلی به خوبی کار می کند.

نوع K: این نوع دارای ضخیم ترین دیوارها است که آن را برای شرایط سخت ایده آل می کند. برخلاف انواع M و L، نوع K انتخاب ایده آلی برای خطوط خدمات زیرزمینی است.

مزایا و معایب لوله های مسی

لوله های مسی به دلیل مزایای مهمی که دارند، امتحان خود را پس داده اند، از جمله:

طول عمر: ثابت شده است که مس یک ماده قابل اعتماد است که می تواند حداقل 50 سال دوام بیاورد.

دوام: مس ماده ای محکم است که مستعد نشتی یا خوردگی نیست.

ایمنی: باکتری ها نمی توانند در لوله های مسی رشد کنند و مس به هیچ وجه آب را آلوده نمی کند، بنابراین انتقال آب آشامیدنی ایمن است.

قابلیت بازیافت: زمانی که لوله های مسی در نهایت نیاز به تعویض داشته باشند، مواد را می توان بازیافت کرد.

تحمل دما: مس می تواند در برابر تغییرات شدید دما از جمله آب سرد و گرم مقاومت کند.

با وجود نقاط قوت بسیار، ممکن است تعجب کنید که چرا در هر مورد از مس برای لوله کشی استفاده نمی شود. مس همیشه انتخاب نمی شود زیرا در مقایسه با سایر مواد دارای معایبی است. معایب لوله های مسی عبارتند از:

هزینه مالی: عامل اصلی بازدارنده استفاده از مس هزینه است. ارزش مس به‌عنوان یک کالای جهانی در سال‌های اخیر افزایش یافته است، بنابراین امروز، برای 100 فوت لوله‌کشی تقریباً 285 دلار هزینه دارد.

هزینه های زیست محیطی: صاحبان خانه های آگاه به محیط زیست ممکن است نگران این واقعیت باشند که استخراج و تولید مس به محیط زیست آسیب وارد می کند. بنابراین، اگرچه لوله‌های مسی عمر طولانی دارند و قابل بازیافت هستند، اما محصولی «سبز» محسوب نمی‌شوند.

2. لوله های فولادی گالوانیزه

لوله‌های گالوانیزه مواد منتخب برای لوله‌کشی منازل بوده و هنوز هم این چیزی است که بسیاری از مردم وقتی به لوله‌کشی فکر می‌کنند تصور می‌کنند. لوله های فولادی با یک لایه روی پوشانده شده اند که به منظور جلوگیری از زنگ زدگی است. انتهای لوله ها رزوه شده است تا بتوان آنها را به یکدیگر پیچ کرد.

این لوله ها بدون شک مستحکم هستند اما دیگر اصلا استفاده زیادی از آنها نمی شود. لوله های گالوانیزه هنوز هم گاهی برای انتقال آب غیر شرب استفاده می شود، اما برای انتقال ایمن آب آشامیدنی بسیار مستعد مشکلات است. در حالی که خانه‌های امروزی به ندرت با لوله‌های فولادی گالوانیزه مجهز می‌شوند، خانه‌هایی که لوله‌کشی آن‌ها در دهه 1980 یا قبل از آن نصب شده‌اند، ممکن است هنوز این لوله‌ها را داشته باشند. اگر در خانه شما چنین است، باید فوراً به فکر تعویض این لوله ها باشید.

معایب لوله های فولادی گالوانیزه

اگرچه لوله های فولادی گالوانیزه ارزان تر از مس هستند، قوی هستند و برای مدتی در برابر زنگ زدگی مقاومت می کنند، اما این مزایا به مراتب بیشتر از معایب هستند که عبارتند از:

طول عمر کوتاه: لوله های فولادی گالوانیزه حدود 20 تا 50 سال قبل از شروع شکستن دوام می آورند. این طول عمر ممکن است خیلی کوتاه به نظر نرسد، اما در مقایسه با طول عمر بسیاری از مواد لوله کشی دیگر کمرنگ است.

زنگ زدگی: به خصوص در لوله های با قطر کم، زنگ می تواند به مرور زمان در داخل آن ایجاد شود. در برخی موارد، زنگ می‌تواند از دیواره‌های داخلی لوله جدا شود و در نهایت با جریان آب مخلوط شود. این باعث تغییر رنگ آب می شود.

آلودگی سرب: اگر لوله‌ها خورده شوند، سرب می‌تواند به داخل آب نفوذ کند و نوشیدن آن را ناامن کند.

گرفتگی: با گذشت زمان، تجمع مواد معدنی در داخل لوله های گالوانیزه می تواند شروع به ایجاد گرفتگی کند که جریان آب را مسدود می کند.

وزن: نقطه ضعف بسیار محکم بودن این لوله ها این است که بسیار سنگین هستند. این امر کار با آنها را دشوار می کند.

آسیب پذیری: هنگامی که لوله های گالوانیزه آسیب می بینند، گالوانیزه بیرونی به خطر می افتد، که باعث می شود لوله در مدت زمان کوتاهی در برابر خوردگی آسیب پذیر شود.